Sport verbindt en geeft plezier en het is goed voor je gezondheid, ongeacht ... leeftijd, fysieke of mentale gesteldheid, culturele achtergrond, seksuele voorkeur, maatschappelijke status... Helaas is meedoen met plezier aan sport niet voor iedereen vanzelfsprekend, waardoor een deel van onze inwoners weinig of niet sport en/of beweegt. Voor onze inwoners bijvoorbeeld met een migratieachtergrond kan de drempel om deel te nemen aan sport hoog zijn. Hoe kunnen we deze groep beter bereiken en betrokken houden bij sport en bewegen?
De Sportraden van Rijswijk, Delft en Pijnacker-Nootdorp nodigen u uit voor een boeiende thema-avond vol inspiratie en dialoog. Samen willen we de uitdagingen aanpakken sport inclusiever en toegankelijker te maken voor iedereen, ongeacht ...
Als speciale gast verwelkomen we Remy Bonjasky, voormalig kickbokskampioen en sportschooleigenaar. Remy heeft de kracht van sport ervaren bruggen te bouwen en levens te veranderen. Zijn persoonlijke verhaal en inzichten zijn heel inspirerend.
Daarnaast zullen diverse panelleden, waaronder een verenigingsondersteuner en de wethouder van Sport, hun inzichten delen. Aan de hand van prikkelende stellingen verkennen we samen hoe we een sportomgeving kunnen creëren waar iedereen zich thuis voelt.
Remy Bonjaski:
Gevormd in de buurten van de Amsterdamse Bijlmer, gevochten in een kolkende Tokio Dome, voor K1-finales die wereldwijd in 124 landen live werden uitgezonden. En teruggegaan naar waar het begon, middels zijn sportscholen: ‘Ik wil deze en de volgende jonge generaties kernwaarden meegeven als respect, discipline en doorzettingsvermogen.’ Als ‘The Flying Gentleman’ won de kickbokser drie keer het K-1 World Championship en was hij God in Japan, waar hij werd aanbeden omdat hij niet het prototype was van een vechtsporter. Remy Bonjasky: van de straat naar de ring – de man met een droom – en weer terug naar de straat: de man met een missie…
‘Wat ik heb meegenomen uit de sport en mijn loopbaan, wil ik doorgeven aan anderen. Volwassenen wil ik inspireren, kinderen een stukje bijbrengen in hun opvoeding. Vroeger klommen we in een boom, sprongen we over slootjes, wat af en toe niet lukte, probeerden we tóch weer, op straat. Nu gebeurt er veel virtueel, maar dat is niet fysiek en mentaal. Ik heb van alles meegemaakt: moest zien weg te blijven van de criminaliteit, want daarmee wilde ik niet worden geassocieerd; heb met discriminatie te maken gehad, weet wat armoede is, kende tegenslagen en het leven van dag tot dag. Al die levenslessen, daar moet ik iets mee.’
